***

natalia

Sahara to słowo magiczne
otchłań piasku co je otacza
czy oddaje Twoją naturę
dzikie przestrzenie-bezkres pejzarzu
ból gorąca i chłód poranka
czy zdoła kto przeniknąć naturę Twoją
bym mógł Cię nazwać -o nimfo moja....
blaski i cienie naszej natury
odgaduje ten co nie jest ponury
mamy wolę gorąco kochać
lub zatapiać się w ciszy ucząc się słuchać
by jakiś podmuszek pachnącej bryzy
mógł nam powiedzieć -te magiczne słowa
czy długo musimy -sekrety chować
gdzie się nasz miły chowa
pobiegłbym choćby i na skraj krainy
za tym głosem dla serca jedynym
co pieści swą melodią skołotaną duszę
wszystko chyba rzucę i bardzo się wzruszę
wiem że przyjdzie do mnie moja ukochana
przeze wyśniona i wymarzona
i zrobimy razem coś wspaniałego
na świat wydając-potomka naszego
a serca nasze złączone będą
w wiecznej miłości zatopione

natalia

Moja dziewczyna

moja Wandzia jest jak malina
gdy się przy mnie czerwieni
obsypuje mnie kolorami jesieni
to jednak wspaniała dziewczyna
czasami nie grzeczna bywa
gdy się mi coś zachciewa
tulić ją i pieścić -szeptać czułe słowa
lecz ją nie rozchmurzy pusta moja mowa
widocznie przychodzi dla mnie
czas naszego rozstania
bo powinienem to wiedzieć
że nie dla mnie ta śliczna łania
gdy tylko jedna strona jest gotowa
do wyrzeczeń i zaklinania
na nic się zda ta postawa
gdy do Ciebie nie czuje nic -
druga połowa,,,,,,,,,

natalia

Ukochana moja

Wędrując jak bezdomny na zewnątrz
Szukałem Ciebie
Która byś potrafiła mnie pocieszyć
Była moją osłoną w smutku
Wtedy pokochałaś innego
Nie czekałem na nikogo tak długo
Ty jedyna byłaś moją wiecznością

Jesteś światłem mego życia
Jesteś ogniem miłości w moim sercu
Kiedy jestem tak bardzo zagubiony w ciemnościach
Śniąc wciąż czuję Twój słodki dotyk
Tonąc w Twym pocałunku
Umieram kiedy dotykasz moich zimnych rąk
Wtedy Ty wymawiasz moje imię
To czuję jakbym rodził się zdrowy na duszy

Twój śpiew jest moją muzyką
Jesteś aniołem mojego serca
Ukochana....

natalia

powiedz,czy chcesz...?

Jeśli chcesz cały świat wezmę w ramiona
Jedna...cicha łzę na skroni
Przywołam to, czego nie mogę już dogonić
Jeśli chcesz...
Smugą wspomnień ożywię puste krajobrazy bez słów
Nadam drogą nowe szlaki
Zdmuchnę Twoja NIEPEWNOSC w pył
Jeśli chcesz za rękę przeprowadzę Cię przez ból
Bo nie ma dla mnie nikogo innego
Liczysz się tylko Ty...

natalia

Czasem tak mam
Czasami zatapiam się w lęku...
Obezwaładnia mnie strach,
Bezdenny ból,
Czasami czuję nienawiść...
Złość do świata,
Bezwzględną żałość...

Czasami w nocy płaczę...
Szukam ukojenia między ciemnością...
Chcę zaznać spokoju w tej czerni...

Czasami koszmar mnie budzi...
W koszmarze ból, strach i żałość mieszają sie w jedno...

Jak wyzwolić sie od lęku...??

natalia

Chcę zamknąć ten rozdział mojego życia,
kiedy byłeś dla mnie wszystkim.
Na dnie serca schować moje
marzenia,myśli i odczucia
i czekać aż pokryje je warstwa kurzu.
Częściowo zapomnieć o tym,
że przy Tobie nawet powietrze
nie było niezbędne.
Wiedzieć,że miłość ma inne aspekty
niż ból,łzy i rozpacz.
Móc nie szukać śladu prawdy pośród kłamstw,
a o moim uczuciu do Ciebie
myśleć w czasie przeszłym-BYŁO...

natalia

Twój obraz tak bliski,a jednak tak daleki
nie pozwala mi zasnąć...
Snu nie zaznają dzisiaj zmęczone powieki,
bo gdy je zamknę,znów będą Ciebie łaknąć...
Pośrodku mroku powracają niechciane wspomnienia,
a ja je muszę starannie pielęgnować,
choć chciałabym móc przestać Cię kochać

natalia

W twoich kwiatach nadzieja

Zamordowałeś moją niewinność
Nóż czynów złych wbiłeś w serce
Tak dla ciebie było lepiej

Tak było lepiej dla kwiatów
W ogrodzie przy twoim domu
Wyczekiwały twych kroków

Wracałeś tam coraz rzadziej
Kwiaty rozkwitły na wiosnę
Żyły radosną nadzieją

A mój ogród w tęsknocie
Uśpione pąki na drzewach
Obumarły w końcu w bólu

I przyszedł koniec świata
I zatrzymał zegar
Na moich ustach cierpienie
W twoich kwiatach nadzieja

natalia

Wiem

Wiem, że już nie przyjdziesz
Wiatr mi powiedział, zawiał
Obłędem w moje oczy, wodą
Zalał spojrzenie, już nie wrócisz

Wiem, że wszystko ma koniec
I moje czekanie ma kres okrutny
Bo czas przestał płynąć
Umarły gwiazdy, życie się skończyło

Wiem, że to moja wina, tak chciałam
Zasypiać na twoim ramieniu
Rano budzić się rozkochana
Zakochana i ciągle twoja

Wiem, że obietnice dziś znaczą
Niewiele, nawet składane w kościele
I te w promieniach księżyca
Są tylko teatralnym słowem

Wiem, że widzów miałeś wielu
Przyjaciół, rodziców, a mój Księżyc
Był niczym wobec tłumu tego
Więc ci wybaczam mój obłęd

natalia

Korytarz

Stanąłeś po środku korytarza
W lewo drzwi i drzwi w prawo
Wziąłeś ze sobą poduszkę
Prześpisz się w przejściówce

Rano po cichu, by nikt nie słyszał
Wkradłeś się do pokoju po lewo
Wypiłeś mleko, zjadłeś bułki
Przykryłeś śpiące twardo misie

Wsunąłeś się na korytarz
Niby nie wychodziłeś
Niby nic nie jadłeś, zadzwoniłeś
Bo jesteś taki samotny

Drzwi po prawej się otworzyły
Dostałeś zaproszenie na noc
nie odmówiłeś skoro dają
i ciepłe łóżko i koc

Bolesny poranny powrót
Przejściowy świat z alternatywą
Najlepsza zdobycz
Dla podzielonej korytarzem jaźni

natalia

Szczęśliwej drogi

Wiesz, że Wszechświat się rozszerza
Za 10 miliardów lat zgasną wszystkie gwiazdy
Pewnie przez kilka milionów następnie
Ich światło będzie się błąkać po cmentarzu

Wszystko przyśpiesza, nawet Mleczna Droga
Spójrz na nasze życie, kiedyś nie było czasu
Stał w miejscu i byliśmy tylko energią
Teraz materia biegnie ku końcowi

Nie można niczego zatrzymać, nawet gwiazd
Nie zatrzymasz mnie, ani ja ciebie
Minęliśmy się w biegu by spojrzeć sobie
Prosto w oczy i powiedzieć: żegnaj, szczęśliwej drogi

natalia

Prawdy

Nie podzielę się już z tobą niczym
Ani dniem, ani nocą
Ani nawet starym chlebem

Bliźnim dawałam prawdę i dobro,
Każdego dnia demonstrując przewagę
Uczciwości nad kłamstwem.

Z tobą było inaczej, dałam ci siebie
Widziałam w swoich oczach obraz
Malowany twoją ręką mych złudzeń
Pejzaż najpiękniejszy, dostałam
Kwintesencję mych pragnień

Teraz nie ma we mnie tamtych zasad
Ani dobra dla ludzi, żyję swoją prawdą
Jest za to ciało i wola, by iść dalej

Zabrać ze sobą dnie i noce
W chustkę chleb zawinąć i odejść
Trzyma mnie tu jednak siła
Prawdy o sobie

natalia

Wazon

Nie traktuj jej jak wazon
Który można rozbić w złości
O ścianę
To nic, że on stoi w tym pokoju
Już od zawsze i może czeka
Na ten jeden rzut
Może jego ciało martwe
Ktoś przeznaczył na śmierć
Tak tragiczną
Ale ona jest innym ciałem
Stworzonym po to
By je kochać
Choć stoi w twoim domu
Już od lat to czeka cierpliwie
Na inny los

natalia

Noc

Czekając na noc
Wyglądam pierwszych gwiazd
Na niebie szukam wskazówek

Jak opakować oddechy
By w ostatnim dniu
Były prezentem

Być tu dla dzieci
Czy dla ciebie
Może matkę zachwyci
Mój żywot marny

W mroku odkrywam
Kolejne tajemnice życia
Trzeba mi poszukać
Odbiorcy prezentu

Tutaj na Ziemi
Albo w niebiosach
I dla niego oddychać
Gdy noc zapada

Znajduję drogowskazy
Dane mi przez Boga

natalia

Czym jest miłość

Czym jest miłość, kochany?
Od dawna zadają sobie to pytanie
Wszyscy, którym serce bije
Do innej osoby, jak moje do ciebie

Czy jest to słowo, bez definicji
Najbardziej zagadkowa zagadka
Na tym świecie, nie da się jej zmierzyć
Można jedynie poczuć jej tchnienie

Dla mnie miłość to bycie w ramionach
Dawanie ciepła i branie, zaufanie
I tęsknota, gdy jesteś daleko
Przy innym ogniu ogrzewasz dłonie

Wybaczasz mi i ja tobie
Każde złe słowo i łza idzie w niepamięć
Może to miłość, a może litowanie
Ciągłe powracanie, nie bycie razem