Dobrze ze jest miłośc

natalia

Namaluję Ci...

Wezmę pędzle i paletę z farbami
Namaluje Ci pejzaż uroczy, słoneczny
Kolorowymi, ciepłymi barwami
Stworzę Ci świat bajecznie bezpieczny

Wydobędę nastrój najbardziej czarowny
Pastelowych odcieni kolorytem
Dodam serca odrobinę by stał się wymowny
Byś spojrzał na niego z zachwytem

Później dodam troszeczkę swej duszy
Wrażliwości, kropelkę radości
I uczucie, być może Cię wzruszy
Dołożę parę ziaren tkliwości

Namaluje Ci dom, pełen miłości
Doznasz w nim uczucia spełnienia
Powołam do życia różne radości
Byś w nim znalazł dużo zrozumienia

natalia

Deszcz meteorytów jasność sieje na niebie
Pył kosmiczny garściami wszędzie rozrzucając
Swym nieziemskim urokiem przyciąga do siebie
Świat cały w śnie spokojnym zwolna pogrążając

A kiedy gwiazdę spadającą dojrzysz
I choć na minutę przymkniesz oczy,
Wypowiesz w myślach życzenie, zobaczysz
Ono się spełni jak sen proroczy

Bo przecież noc ma w sobie jakąś magię dziwną
Po trosze srebrną, a po trosze błękitną
Siłę tak kojącą, łagodną, przedziwną
Chodź tak naprawdę jest chwilą nieuchwytną

natalia

Noc

Noc ciemna i dobroczynna za oknami
Księżyc srebrny, czarowny wisi na niebie
Ułożył się pomiędzy nikłymi gwiazdami
I patrzy z góry ukradkiem na Ciebie

Ty siedzisz w domu milczący, samotny
Przy blasku świecy, jakże zadumany
Być może to fakt nie zbyt jest istotny
Podchodzisz do okna, rozsuwasz firany

Patrzysz na drzewa posępne, ospałe
Próżne ulice, uśpione domów lica
Barwy o tej porze mroczne, pociemniałe
Posępna wydawać by się mogło okolica

Nagle jakaś moc wzrok na niebo kieruje
Przestrzeń międzyplanetarna Cię woła
Galaktyka szafir nieba w upominku ofiaruje
Migotem urokliwych gwiazd porywać zdoła

natalia

Tęsknię za Tobą mój miły ogromnie

Tęsknię za Tobą mój miły ogromnie
I czekam na każdą chwilę z Tobą
Uczucie to boli naprawdę potwornie
Ty jesteś tą jedną jedyną osobą.

Złożyłeś w darze radość swą wielką
Dajesz swe ciepło, uczucia, przywiązanie
Stałeś się mą szczęśliwością wszelką
Wierzę, że zawsze przy mnie pozostaniesz.

natalia

Spotkanie

O jakże miło Cię tu spotkać
I chociaż czas tu tak szybko mija
Znów przyjdzie pora by się rozstać
Ale nie będzie to wina niczyja

Bo noc ma jakiś nieuchwytny czar
I kiedy wszystko usypia łaskawie
Rzucając wszędzie magii dar
Odbija gwiazdy i księżyc w stawie

My uciekamy wtedy w inny świat
Choć mniej realny, lecz jakże nasz
Tutaj nie liczy człowiek dat
Tu przemierzamy drogi szmat

Zapominamy o życia znojach
Słowa tu mają moc tajemną
Po całodziennych ciężkich bojach
Tu znowu jesteś tylko ze mną

natalia

Uczucie

Więc czym jest miłość, uniesieniem wielkim?
Krótką chwilą pożądania?
Zapomnieniem wszelkim?
Uczuciem, które nas czasem pochłania?

Jeśli kiedyś pokochasz tak naprawdę szczerze
Miłością tak czystą, ogromną, bez granic
Ofiarujesz uczucie, jak owoc na paterze
Tak po prostu od serca, zwyczajnie za nic

natalia

Umierający dzień

Umieram, znikam, usuwam się w cień,
A tak słonecznie zaczynał się dzień.
Był taki ciepły, wzniecił w sercu żar,
Pozostawiając po sobie smutek i żal.

natalia

Serce upaja dźwięków spokojnych nutka
Przeróżnych ptaków miłosne wyznania
Chwila spędzona tutaj wydaje się być krotka
To jednak zawsze coś mnie tu przygania

I kiedy jest mi źle, a serce cierpi z rozpaczy
Przychodzę tutaj uronić po cichutku łzę
Przemyślę wszystko i staram się wybaczyć
Wierząc, że przyjdzie błogość i utuli mnie

natalia

W starym parku

Kocham przebywać w starym parku pod
drzewami
Zbierać myśli, rozliczać każdy miniony dzień.
Napełniać dusze czarującymi przyrody odgłosami
Łapać w dłonie wolno uciekający cień

Tu zewsząd czuje zapach kwiatów wonnych
Wiatr ciepły, dziki włosy moje lekko pieści
Tak delikatnie szumią liście drzew ogromnych
Tyle spokoju się w tym miejscu mieści

Niebo się leniwie na tafli stawu wyleguje
Promienie słońca się w wodzie przeglądają
To miejsce czarowne tak życiem emanuje
I ludzie o wiele szczęśliwszymi się tu stają

Zadziwiającą moc ma ten park uroczy
Bo kiedy przymknę oczy na chwilkę małą
Widzę jak błogość alejkami wolno kroczy
Ofiarowując światu dobroć swoją całą

natalia

Łagodna

Łagodna jak wiatr w czerwcowy dzień,
Jak drzewo, które w spiekocie daje cień.
Wrażliwa jak liście mimozy
Tak jak kwiat rozkwitły, gdy przyjdą mrozy

natalia

Wyspy migdałowe

Zabiorę Cię na wyspy migdałowe
Gdzie lilie kwitną purpurowe
Gdzie myśli smutne kończą się
Tam właśnie zabiorę Cię

Pokażę tysiąc pięknych chwil
Przejdziemy setki długich mil
Tam życie idzie swoją drogą
Sędziwy starzec siedzi z brodą

On piękno życia Ci pokaże
Swe dobre serce odda w darze
A gdy w Twe serce spokój spłynie
Zabiorę Cię nad cudną dolinę

Dolina myśli ukarze ruczaje
I myśli Twoje wypełni majem
A kiedy przyjdzie podróży kres
Dam Ci do ręki kwiatu wonny bez

Weźmiesz go w dłonie silne swe
I smutki znikną gdzieś we mgle.
I jak Ci będzie kiedyś źle
Powrócisz myślą na wyspy te

Wtulisz w swe dłonie ciężką głowę
I znów odnajdziesz wyspy migdałowe

natalia

Pozwalasz mi iść przez sen ku Tobie
Więc idę na oślep, nieprzytomnie
Nie pozostawiając śladu po sobie
Czując zmęczenie ogromne

Kim Ty właściwie jesteś zgubą czy zbawieniem?
Posiadasz w sobie dziwną nieprzeniknioną moc
Ogarniasz mą postać swym silnym ramieniem
Jakbyś chciał porwać me myśli w ciemną noc

Osobliwą jesteś istotą i ciekawą wielce
Pragnę spotkania z Tobą, a zarazem się boję...

natalia

Władca snów

Książe ciemności, snów władco wielki
Ty, który rzucasz mnie w ramiona Morfeusza
Nadajesz snom moim spokój wszelki
Tysiącem marzeń sennych spętana ma dusza

Przychodzisz cichą nocą w księżyca blasku
Wiatr łagodnie chmurami na niebie porusza
Żeby cicho i spokojnie odejść o brzasku
A świadomość pomalutku sen mój wygłusza

Kładziesz swą przyjemną dłoń na mojej skroni
Wysyłasz mnóstwo pozytywnej energii, ciepła
Ciało jeszcze przez moment przed snem się broni
Po to by przytomność za chwilę uciekła

Bierzesz mnie delikatnie za rękę
Otwierasz snu ciężkie, żelazne wrota
Bym w końcu przekroczyła granice
I znalazła, to miejsce gdzie jest snów grota

natalia

Przepraszam

Przepraszam!!! Wybacz, czy o tak wiele proszę?
Wyrządziłam Ci krzywdę, winę za to ponoszę.
Zraniłam Cię okrutnie, tłumaczenia nie pomogą
Choć cała ta sytuacja napawa mnie trwogą.
I prawda i kłamstwo czasem bardzo boli
Ale bywa, że pomaga w najgorszej niedoli.
Ja wiem, że w Twej głowie tysiąc myśli kołacze
Lecz powiedz dwa słowa: rozumiem-wybaczę.

To zbrodnia okrutna robić komuś nadzieję
Jeśli mi nie wybaczysz to chyba oszaleję
Spytasz się mnie pewnie, kto dał Ci takie prawo?
Dlaczego to zrobiłaś i za czyja sprawą?
Ja chciałam oddać Ci swą wrażliwą duszę
A teraz za to ja ponosić karę muszę
I cierpieć nawet nie wiesz jak ogromne katusze.

natalia

Przyjdę do Ciebie deszczu kropelkami

Przyjdę do Ciebie deszczu kropelkami
Pogodą mglistą, tęczy kolorami
Promykiem słońca, co włosy Twe pieści
Radością, co w Twych oczach się mieści

Przyjdę do Ciebie nocą, gwiazdą lśniącą
Aurą letnią, która tak niezmiernie jest gorącą
Pachnącym wiatrem popieszczę zmysły Twoje
Moim ciepłem, sercem, miłością Cię upoję

Przyjdę do Ciebie jesienią ciepłą, złotą
Wonią żywiczną lasów, miłości ochotą
Pąkami kwiatów, co wiosny czekają
Ptakami, co ranek swym śpiewem witają

Przyjdę do Ciebie zimowym dniem
Płatkami śniegu, słodkim, miłym snem
Skrzypiec muzyką, dźwiękiem pianina
Smakiem owocu, kieliszkiem wina

Przyjdę do Ciebie zabrać żale, smutki
Usunę z życia nieszczęścia wszelkie skutki
Będę Twe życie smętne rozweselać
I wiem, że zacznie sensu nabierać