....dokąd nas zaprowadzi....

natalia

[przeniknienie]

Każdej nocy przychodzę do Ciebie
we wstęgach światła, w promieniach radości
pochylam się nad Twoim uśmiechem
odgadując bezszelestnym ciepłem
kształt ust spragniony.

Wspólne chwile wydzierane z otchłani czasu
rozkwitają w świetle księżyca
kiedy
intymne niedopowiedzenia
nabierają pełni znaczenia.

Już świta,
gdy sen nasz zasypia
zemdlony blaskiem nadchodzącego brzasku,
lękiem odkrycia tajemnic tak czule skrywanych przed światem.

A później
spotykam ludzi w zdziwieniu na mój uśmiech patrzących,
bo nikt z nich nie wie,
że moja dusza przeniknięta jest Twoim tchnieniem -
słodszym niż smak rozkoszy.

natalia

[już nie]

już nie uciekam
bo jakże mam uciec?

jest pierwszą i ostatnią

dla siebie jesteśmy stworzeni
w myślach bez słów
w śnie wiecznym pogrążeni

i nie zapomnę
nigdy
jej szeptów najczulszych, którymi wypełniam
każdy oddech przestrzeni
w jedynym zrozumiałym dla nas języku
- jeszcze nienazwanym na tej ziemi

patrzę w Jej oczy
lecz nie przepraszam wcale,
że czas Jej wykradam
i chwile,
w których tylko Ty istniejesz
pamiętam tak wytrwale

to Ciebie kocham
choć Jej cierpienia doświadczam
tak nieustannie,
że wilgoć Jej oddechu,
wciąż jest na mych wargach

już nie uciekam
bo jakże mam uciec
- skoro tak czule
i wciąż
pamiętam Twój uśmiech…?

natalia

[Tobie...]

chwile
oddechy schwytane
ukrywam poza sumienia granicą,
tam, gdzie
nieskończoność jak mgła przeszłości
roztacza się na
Twojej twarzy
karmiąc niezliczone horyzonty rozkoszy

natalia

[nad skrajem przepaści]

Nad skrajem przepaści
Uniosłem skrzydła

Pamiętam zbyt dobrze,
Twe słowa w mych słowach:
wszystko to móc
wytrwać

I wzbiłem się
Ku Tobie
Ponad światem
W przestworzy blasku

natalia

[poza granicą mroku]

Deszcz poza granicą mroku, w ciszy wzbudzony
wspomnieniem ostatnim.
W nicości skalanej życiem i myśli niemocą
przylgnięty do spragnionego skóry dotyku
bez marzeń
zamarłem
w bezsłownym gestu wyrazie
wzniosłem się w Tobie – w zmysłów omdleniu
ja sam
targany ciemnością
zabijam w sobie chwile poczęte
w czasie nienarodzone lecz zawsze obecne
bo wiem i czuję, że rzeczy minione i oczekiwane są tylko po to
by żyć snem przemiany.

natalia

kiedy Cię czuję, tam jesteś
- w nieskończoności nocy,
gdzie oboje
zaplątani spełnienia niemocą
- daremną czułością dotyków
otwieramy drogę nieświadomości,
by ból odepchnąć
poza dusz
pragnienie

a czas nieubłaganie
sen nam przemocą daruje
i ciszą
pospieszne oddechy
usypia
w ostatnie bliskości szepty
najczulsze przestrzenie
odpycham
w zaklęć zapomnienie
i tylko
rosa Twych słów milczenia
w mych oczach
staje
niczym
lśnienie
skradzionej aniołom
nadziei

tu jestem,
gdzie wiara samotnie prawdy swej szuka
bez Boga, idei
bez chwil wytchnienia
ku zatraceniu
podąża
w otchłań okrutną
i…
milknie.

tam jesteś
tam przyjdę.