Jesień

natalia

JESIEN

Ide powoli i rozgladam sie
Mijam ludzi spieszacych sie gdzies...
A ja jestem na spacerze
Podziwiam roznokolorowe liscie spadajace z dzrew
Uwielbiam chodzic po parku
Poczuc pod nogami szumiace liscie
Usiasc na drewnianej laweczce
Poczekac spokojnie na wiewiorki
Podbiegajace do mnie powoli
Moi orzeszkowi przyjaciele
Lekki wietrzyk dmucha w moje wlosy
Patrze na niebo szukajac skrawka blekitnego nieba
Byc moze zobacze promyki sloneczne...

natalia

NASZA JESIEŃ

Jesień pozostanie naszą porą roku.
Zamglone słońce
chłodne poranne rosy
nici babiego lata
złota melancholia krajobrazu
zasuszone liście i kwiaty
Owoce dzikiej róży
czerwone jak usta
uśmiechniętej jesieni.
Pachnący las
z prześwitami
słonecznych promieni.
Jesienny wiatr
niesie chłód
nam przyniósł miłość
płomień serc i ogniska.
Jesienią
jesteś tak blisko.
I choć każda jesień jest inna
ty się nie zmieniasz.
Jesień pozostanie naszą porą roku
i co roku
będzie do nas wracać
na jawie
i w cudownych
wspomnieniach.

natalia

JESIENIĄ

Opadają płatki róż
to już jesień.
Poranny chłód
mgłę niesie
nad polami.
Wiatr zabiera
liście z drzew
i żegna się z ptakami.
Między nami
się przemyka
płomień serc
i dusz muzyka.
Płatki róż
z wiatrem wirują
w takt muzyki pożegnalnej.
Ty ustami namalujesz
róże na moich ustach
barwą niezniszczalną.