Mądrości Syracha

natalia

Mądrości Syracha

Miła mowa pomnaża przyjaciół, a język uprzejmy pomnaża miłe pozdrowienia.
Żyjących z tobą w pokoju może być wielu, ale gdy idzie o doradców, [niech będzie] jeden z tysiąca!
Jeżeli chcesz mieć przyjaciela, posiądź go po próbie, a niezbyt szybko mu zaufaj!
Bywa bowiem przyjaciel, ale tylko na czas jemu dogodny, nie pozostanie nim w dzień twego ucisku.
Bywa przyjaciel, który przechodzi do nieprzyjaźni i wyjawia wasz spór na twoją hańbę.
Bywa przyjaciel, ale tylko jako towarzysz stołu, nie wytrwa on w dniu twego ucisku.
W powodzeniu twoim będzie jak [drugi] ty, z domownikami twymi będzie w zażyłości.
Jeśli zaś zostaniesz poniżony, stanie przeciw tobie i skryje się przed twym obliczem.
Od nieprzyjaciół bądź z daleka i miej się na baczności przed twymi przyjaciółmi.
Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł.
Za wiernego przyjaciela nie ma odpłaty ani równej wagi za wielką jego wartość.
Wierny przyjaciel jest lekarstwem życia; znajdą go bojący się Pana

natalia

Kochać i być kochaną
Być Twą jedyną, wybraną
Tego pragnie moja dusza
Choć Cię wcale to nie wzrusza
Tego pragnie moje serce
Które ciągle jest w rozterce
Oddałam Ci moje ciało
Którego wciąż Ci jest za mało
Co jeszcze mam Ci dać
By tą jedyną się stać

natalia

Bóg spojrzał na dziecię swoje
wtem młody krzyknął - "ja się Ciebie nie boję!"
ktoś spytał "czy czuwasz tu nad nami"
Bóg popatrzył, mrugnął oczami
kolejny śmiałek "czy wiesz że my tu giniemy?"
Bóg zrobił tylko minę zadumaną...
minęły lata, ..powiedział "ano"
ten młody : "czy wiesz, że nie jesteś tu ważny?"
Bóg popatrzył na śmiałka "tyś odważny a bunt twój pokaźny"
"czy warto tak uciekać od życia?"
śmiałek - "nie czuję dobra Twego"
"nie zaznam życia pośmiertnego"
"nie przyszedłeś do mnie i nie znalazłem drogi"
"nie znam kościoła progi"
"nie odnajduję Ciebie wśród zła tego"
"nie opiekujesz się choć potrzebujemy dobra codziennego "...
Bóg zrobił się pochmurny
Bóg - "młody jesteś, a durny"
ten młody - "młody, durny, sam i dumny"
"ofiarowałeś mi oczy"
"życie się przed nimi toczy.."

natalia

Na dworze świt, z wolna gwiazdy znikaja,
Ale jestem pewna one o nas pamietają,
I zadbaja o to by nasz los się połączył,
Na dobre i złe tylko Ciebie teraz chcę,
Bo jedyny na świecie jesteś moim ideałem,
Zawsze takiego chciałam i o takim wciąż myślałam,
Szukałam, nie musiałam, bo Ty znalazłeś mnie,
Na dobre i złe, tylko Ciebie teraz chcę,
Na dworze świt w oczach coraz jaśniej,
Słońce miasto zatopiło w swych promnieniach właśnie,
A ja pragnę tylko tego, by w twych oczach móc utonąć
Tak nie winnie, w ich blasku spłonąć,
Nie chcę tylko śnić, chcę przy Tobie być,
Chcę przed całym światem w swych ramionach Ciebie sktyć,
Uzależniłeś mnie, więc już nie męcz mnie odwykiem,
Mogę być dla Ciebie ćpunem jeśli będziesz narkotykiem.

natalia

Być blisko Ciebie i nigdy się nie oddalać.
Budować szczęscie i zawsze je wychwalać.
Łapać uśmiechy i rozdawać je smutnym,
ale nie wszystkie, bo nie należy być rozrzutnym.
Całować wiatr i gonić go po górach.
Śnić marzenia i skakać po różowych chmurach.
Fruwać lekko jak ptaki na niebie.
I najważniejsze by najdłużej KOCHAĆ CIEBIE!

natalia

Bliskość ukochanego

Gdy słońca blask nad morza lśni głębiną,
Myślę o tobie, miły.
Wzywałam cię, gdy księżyc niebem płynął
I zdroje się srebrzyły.

Widzę cię tam, gdzie skraj dalekiej drogi
Szarym zasnuty pyłem,
A nocą gdzieś wędrowiec drży ubogi
Na ścieżynie zawiłej.

Słyszę twój głoś w szumie spienionej fali
Bijącej o wybrzeże
Lub w cichy gaj przychodzę słuchać dali
W zamierającym szmerze.

I wtedy wiem, że jesteś przy mnie, blisko,
Choć oddal cię ukryła -
Przygasa dzień, wnet gwiazdy mi zabłysną
O, gdybym z tobą była!

natalia

Zabrałeś mysli moje i smutek spod powiek,
Twój obraz się chowie w każdym moim słowie,
I sama tego nie wiem i nikt mi nie powie,
Gdzie jest Ciebie więcej w mym sercu, czy w głowie,
Może kiedyś się dowiem, lecz to nie ma znaczenia,
Zbyt wiele w moim życiu teraz czas pozmieniał,
I Ty w moich myślach narobiłeś spustoszenia,
I wszystkie piętra w sercu,
Podstępnie wynajęłeś,
Teraz juz Cię nie wypuszczę i Ty dobrze wiesz o tym,
Że Ty jesteś dla mnie najcenniejszym klejnotem,
Jaki tylko mogłam spotkać, mogłam marzyć, by go mnieć,
Teraz tylko gdy zawołasz do Ciebie będę biec,
By usłyszeć twój szept, gdy budzi się dzień,
Byś sprawił jeszcze raz, że świat zatrzyma się,
By przez ten moment być razem tylko dla siebie,
Nim na niebie świt, nim dzień ukradnie Ciebie!!

natalia

Do oddalonej

A więc naprawdę już odeszłaś?
Zniknęłaś, piękna, z moich dni?
Twe każde słowo we mnie mieszka,
Wciąż jeszcze w uszach moich brzmi.

I jak wędrowiec wzrok o świcie
Na próżno w przestwór nieba śle,
Skowronka ujrzeć chcąc w błękicie,
Co z dzwonną pieśnią nad nim mknie:

Tak ja lękliwe oczy wznoszę
Na pola, łąki, borów gąszcz
I każdą pieśnią moją proszę:
O, wróć, kochana, czekam wciąż!

natalia

Powitanie i rozłąka

Już do niej czas! Więc noga w strzemię!
Poleciał koń mój lotem strzał.
Wieczorny wiatr kołysał ziemię,
Zawisła noc na szczytach skał;
Już wypiętrzony w błękit siny,
Stał olbrzym - dąb w spowiciu mgły
I patrzył czarno spod gęstwiny
Tysiącem oczu pomrok zły.

Miesiąc wyjrzawszy zza pagórka
Przyświecał tęskno w wonnych mgłach,
Wiatr, szeleszczący w lekkie piórka,
Nawiewał w uszy dziwny strach;
Noc wyłoniła swe bojaźnie,
Przy drodze mej czyhają, tkwią -
Lecz dobrze mi, wesoło, raźnie
I w żyłach ogień płynie z krwią!

Przy tobiem był. Z twych ócz lazuru
Wszechzapomnienia piłem zdrój;
I wszystko w nas było do wtóru,
I każdem tchnieniem byłem Twój.
Wiosennej jutrzni pierwsze groty
Różowe padły Ci na twarz.
Od wymarzonej w snach pieszczoty
Przecudowniejszy uścisk nasz!

Lecz oto słońce już nas płoszy,
Uciekać mi potrzeba w dal:
W uścisku twym tyle rokoszy!
W spojrzeniu twoim jaki żal!
Nie żegnaj mnie tym wzrokiem szklanym,
Odchodzącemu uśmiech daj.
Co to za szczęście być kochanym!
I kochać, Boże, co za raj! [/i][/color]

natalia

Jaka jestem
Jestem jak kwiat ........ Tak łatwo mnie zranić.
Jestem jak motyl ........ Tak trudno mnie złapać.
Jestem jak nadzieja ........ Tak łatwo mnie stracić.
Jestem jak wiatr ........ Tak trudno mnie zatrzymać.
Jestem jak dźwięk ........ Rozbrzmiewam śmiechem.
Jestem jak noc ........ Zapowiadam dzień.
Jestem jak gwiazdy ........ Spełniam życzenia.
Jestem jak rzeka ........ Nie oglądam się za siebie.
Jestem jak ogień ........ Niszczę złudzenia.
Jestem jak wulkan ........ Wybucham bez ostrzeżeń.

natalia

unoszę się...
labirynt twojego życia
ciemne ponure korytarze
bezsilny..
ranisz boleśnie próbując znaleźć wyjście
wsuwam delikatne ręce
przez wąskie szczeliny nadziei
podaję spragnionemu
wodę życia
mojego

natalia

miłość mojego życia
nigdy spełniona
bliskość twego ciała
nigdy nasycona
szaleństwo zmysłów
w kajdany wrzucone
głód twych słów
niezaspokojony
jednością będąc
nigdy nie będziemy

natalia

jestem poetą?
wierszokletą, bardem...
artystą?

chciałam dotknąć stóp anioła
ucałować jego kryształową suknię
poczuć zapach rozwianych włosów
usłyszeć jego boski śpiew

wybacz

wybacz odrobinę próżności
nie jestem poetą
ja tylko ...
poezji ukłonić się chciałam

natalia

wkładam rękę w twój obraz
znika w Tobie rozmazując farbę
sięgam do pamięci by przywołać wspomnienia
one uciekają roześmiane
bawią się ze mną
znikam w otchłani mojego serca
szukam cię tam
lecz i ono nieskore do pomocy
niewdzięczne
zamroczone zwariowało
błakam się czując cię obok
jestes przy mnie
tak trudny do uchwycenia
w jedną poukładana mysl

natalia

słowa słowa
tysiące skrzydlatych uniesień
magiczne hasło do raju
wysyłam do Ciebie
w sercowych kopertach
bez znaczka i bez adresu
w okruchach nadziei
wyblakłe od słońca
słowa słowa wracają