Tak łatwo ...

natalia

Nasze życie jest jak księga,
tajemnicza i nieznana,
którą trzymasz w swoich rękach
piórem Boga napisana.
Czasem jest to gruba księga,
ze starości poniszczona
bywa, że jest bardzo cienka
tak jak powieść nieskończona.
Nieraz chciałoby się wyrwać
i wyrzucić kilka stronic
zniszczyć spalić je na popiół
by nie wracać nigdy do nich.
Jeden dzień - jedna stronica.
Lata w tomy zamykamy.
Studiujemy księgę życia.
Kiedyś koniec jej poznamy.
Czyż nie można by przeskoczyć
kilku tomów swej przyszłości,
by nie mogła nas zaskoczyć...
choćby zerknąć na spis treści!

natalia

Nie ma rzeczy dobrych,
nie ma rzeczy złych,
są tylko ludzie,
co mówią o nich,
są tylko baśnie,
mające morał,
i bajki,
które uczą odróżniać
zło od dobra.
Są słowa
które koją dusze
i takie,
które ranią,
choć nie muszą...
Są pieśni
których źli ludzie
nie znają
i marzenia,
które się nie spełnieją.
Są losy,
na które nie mamy wpływu
i szczęście
z brakującym ogniwem.
Jest dzień,
który za szybko zmierzcha
i czasem w Nas sam diabeł
mieszka.

natalia

nie ma kogo tulić....
nie ma już tu nic....
oprócz zgliszczy.....

Zabrał Bóg tych..
najbardziej ukochanych
zabrał ich
by usiedli,
razem z Nim....wszyscy

My smucimy się.....
a - oni - na nas patrzą....
Kiwając głowami.....
wszystkie anioły płaczą.....
nie mogąc nic powiedzieć.....
milczą w otchłani już.....
A tego świata nie zobaczą
ludzie co byli tam.....
choć serce tchnie olbrzymią rozpaczą!
nie, nie ma ich - to dach.
zabrał ich wszyskich!
nie ma wyrazu smutku...
nie ma... tu.....
bo utracili swoich...
najbliższych.....
nie będzie icjh już....
wśród nas....
nie będzie ich wszystkich!!!!
niejedna iskierka zgasła....
choć nie był ich czas......
została wspomnień garść......
i tragiczne zdarzenia....
zapisane w nas,...

natalia

Ostatnie pożegnanie
Tak trudno teraz odejść, gdy słońce świeci w pełni....
tak trudno się pożegnać.
Poczekam, aż się ściemni.
Aż cienia płaszcz zasłoni pachnący ogród wspomnień...
Aż zwiędną szaty piwonii...aż w sercu powieje chłodem....
Odejdę dopiero wtedy, gdy noc nawiedzi ziemię...
Gdy sen Cię ukołysze...
jak kot cichutko odejdę...
Zostawię Ci na pamiątkę miłosny pocałunek,
A potem z aniołami ku niebu poszybuję...
By poukładać obłoki ,by sypnąć rosą ze złota
by z gwiazd ułożyć napis ,że cię po prostu kocham...
A kiedy się obudzisz ..z pewnością tuż nad ranem...
Skarbie mój...proszę ,nie płacz.....
Spotkamy się niebawem....
Będę na Ciebie czekać....
Już otrzyj łzy Kochanie